путлышо

путлышо

1. прич. от путлаш

2. прил. сватающий

Уремыш путлышо марий ден вате лектын шогальыч. [/i]В. Иванов.[/i] На улицу вышли сватающие мужчина и женщина.

Ялыште тудлан лӱмымат пуэныт: «Путлышо кува». [/i]М. Казаков.[/i] Ей в деревне и прозвище дали: «Сватающая бабка».

Сравни с:

тулартыше, темлыше

3. в знач. сущ. сват, сваха; тот, кто сватает

Путлышо-влакын яклака йылмышт гладкая речь сватов и свах.

Ялыште путлышо-влак шукын улыт. Поснак ӱдырамаш-влак. [/i]«Ончыко»[/i] В деревне много сватов и свах. Особенно женщин.

– Сӱанетшылан от ямдылалт мо? – чыштыреныт путлышо-влак. [/i]В. Бояринова.[/i] – Разве ты не готовишься к своей свадьбе? – торопили сваты и сватьи.

Сравни с:

тулар, тулаче